BOAS ENTRADAS DOS REIS

BOAS ENTRADAS DOS REIS… 

Boas entradas dos Reis

teñan vosas señorías,

camiñando vai Xosé,

camiñando vai María.

 

Camiñan para Belén,

máis de noite que de día;

cando a Belén chegaron,

aquela xente durmía.

 

Aquela xente tirana,

aquela xente dicía:

para Xosé non hai pousada

e menos para María.

 

– Abre a porta porteiro,

porteiro de portería.

– Eu a porta non a abro

mentres que non chegue o día.

 

Vinde aquí todos señores,

acompañade a María,

que nos deu a luz do mundo,

que nos deu a luz do día.

 

A media noite iba dando,

e a porta aberta iba,

que abriu un anxo do ceo

para que entrara María.

 

Pasou alí un pregoeiro

preguntando por María.

María pariu esta noite,

antes que nacera o día.

 

Pariu un neno tan fermoso,

todo o mundo relucía;

tanta era a súa pobreza,

que nin os pañales tiña.

 

Vinde aquí todos señores,

acompañade a María,

que nos deu a luz do mundo,

que nos deu a luz do día.

 

Botou a man a cabeza,

tirou un pano que traía,

partiuno en tres pedazos

e envolveu o Neno María.

 

 

 

Baixou un anxo do ceo,

ricos pañales traía;

deles uns eran de holanda

e outros de holanda fina.

Outros de seda bordada,

para a Virxe María.

 

– Reis Magos, Reis Magos,

¡que boa estrela vos guía!,

nunca houbo estrela no ceo

que brile como ela brila.

 

Os cabalos que levaban

relucían coma o día,

que os señores que iban neles

coma o sol do mediodía.

 

Vinde aquí todos señores,

acompañade a María,

que nos deu a luz do mundo,

que nos deu a luz do día.

 

Lle ofreceron os seus cofres

con ouro, incienso e mirra;

nestes presentes dos Reis

cantos misterios había.

 

O ouro porque era Rei,

por ser Deus danlle o incienso;

a mirra porque era home,

a mirra pro seu enterro.

 

– ¿Que lle ofreceremos nós,

Señores desta casiña?

– Ofrécelle o corazón

que ten ouro, incienso e mirra.

 

Vinde aquí todos señores,

acompañade a María,

que nos deu a luz do mundo,

que nos deu a luz do día.

 

Nota.- Di a señora Mercedes que esta cantiga ensinouna D. José, natural de Tabagón e párroco de Ribadelouro polo ano 1934, e retocouno o Rvdo. D. Jesús María Fernández na última década do século pasado.